Wie had er kunnen denken dat jij, nog geen 4 maanden nadat Bruja hier vertrok, ook je gouden mandje zou vinden bij Karen en Tom.
Toen je hier in februari aankwam aankwam, spookten er duizenden angsten door je mooie hoofd. Maar in die 2 maanden dat je hier was ben je echt wel 'mijn' maatje geworden. Glenn, Elke en Jonas waren wel OK maar ik was je grote steun en toeverlaat. Je vertrouwde me in alles wat ik met je ondernam. Je ging mee naar de hondenschool, naar de zondagvoormiddagwandelingen met de Limburgse Galgovrienden, de agilitywedstrijden van Fosfor en Folly, op weekend met de mobilhome en als afsluiter, het hondenweekend in Zeewolde. Na een paar weken hadden we zoveel vertrouwen in elkaar dat je los mocht op het hondenlosloopgebied in Zonhoven en afgelopen weekend, als kers op de taart, kon je vrij op het strand en op de dijk ronddollen.
Je hebt enorm veel geleerd, je loopt nu netjes mee in het verkeer, strijkplank en stoomstrijkijzer zijn niet langer een bedreiging, je stormt net zoals de anderen door de vliegengordijn de tuin in, ... . Er waren zoveel dingen die jou aan het schrikken maakten en die je nu als vanzelfsprekend beschouwt. Alleen mensen (vooral mannen, dat zegt genoeg) doen je soms nog bibberen van angst. Maar ik ben er zeker van dat er een dag komt waarop je zal inzien dat we het hier allemaal goed met je voorhebben.
Hier zit ik nu met heel gemengde gevoelens; ik vind het verschrikkelijk dat je weer door die moeilijke aanpassingstijd moet maar ik kan me geen betere thuis voor jou voorstellen. Met een 'ma' en 'pa' als Karen en Tom en niet te vergeten een 'maatje' als Bruja, moet het je zeker lukken.
Lieve Miguel, het ga je goed! Ik zal je gigantisch hard missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten