Een foto zegt meer dan 1000 woorden...

De nacht is rustig verlopen, we hebben Miguel niet gehoord. Als ik beneden kom vliegt hij uit z'n mand en gaat me vanachter de zetel staan aankijken. Ik stap op hem af en neem hem bij de halsband mee naar buiten. Daar doet hij vrijwel onmiddellijk zijn behoefte, flinke jongen! Binnen zie ik dat hij 's nachts toch zijn poot tegen de tafel getild heeft. De hoogte van de vochtige plek op de tafelpoot verraadt hem want onze Fos kan immers niet zo hoog plassen ;-)

Miguel heeft reuzenhonger. Terwijl hij over de rand van de kom mij in het oog houdt, schrokt hij zijn brokjes op. Het valt ons weer op dat hij enorm angstig is. Vooral als we rechtstaan durft hij niet naar ons toe te komen. Als we zitten of hurken maar vooral als we de andere honden aanhalen durft hij voorzichtig naar ons toe komen om geknuffeld te worden. Vandaag is het woensdag, ik moet gaan werken maar gelukkig is Glenn thuis met dit vriesweer. Het lijkt me niet zo'n goed idee om Miguel meteen al een ganse dag alleen thuis te laten bij de anderen.

Om 11 uur krijg ik op mijn werk een SMS-je binnen, het is een foto van Miguel en Fosfor. Ze liggen samen in één mand te slapen.