Gisteren stond Miguel me voor het eerst op te wachten toen ik beneden kwam. Zijn eerste voorzichtige kwispelstaartbegroeting! Het gaf me zo'n goed gevoel. Na amper 3 dagen geeft hij aan dat hij blij is om mij te zien en vlucht hij niet meer weg als ik binnenkom!
In de namiddag zijn we met hem in het bos hier vlakbij gaan wandelen. Op weg er naar toe was hij weer gespannen, de auto's, een voorbijrijdende fietser en ook een jogger, het maakte hem allemaal bang. In het bos vond hij het best wel fijn.



Vandaag gaan we met enkele vrienden wandelen aan het hondenlosloopgebied in Zonhoven. Het vriest stenen uit de grond dus ze moeten allemaal een jasje aan. Nu weet ik hoe een kleuterjuf zich voelt. Het duurt een hele tijd voor ik "mijn kleuterklas" een jasje heb aangetrokken ;-)
Op het losloopgebied gaan Cora, Lula, Tundra, Bruja, Ana, Frauke en Menke er als een speer vandoor. Jammer genoeg kan Miguel nog niet los. Verweesd kijkt hij de anderen na. Hij stapt braaf mee maar vindt het best eng als er iemand vlak achter hem stapt. Hij durft nauwelijks te snuffelen en met veel moeite kan ik hem overtuigen om een plasje te doen. In de kantine van de hondenschool komt hij weer tot rust. Als er andere honden voorbijkomen gedraagt hij zich voorbeeldig. Hij krijgt van iedereen koekjes toegestopt en neemt de knuffels er gelaten bij. Terug thuis nestelt hij zich in zijn mand en valt hij in een diepe slaap. Ik zie z'n oogleden en z'n poten heftig bewegen, hij droomt...